Biecht, door Joke Boon

Ik wil, nee, ik moet u iets opbiechten. Sinds ik kennis heb gemaakt met OKvlees is mijn taalgebruik veranderd. Ik moet daar echt van mezelf op gaan letten; want ik zeg namelijk best heel rare dingen.
Lang voordat OKvlees operabel was kwam Peter Kolster mij vlees aan huis bezorgen om daar recepten mee te bedenken. Reeds bij die eerste keer begon het. Nadat Peter het vlees had afgegeven, zei ik bij wijze van afscheid: ‘Ik ga eens lekker met je vlees aan de slag’. Later mailde ik Peter het volgende:  ik ben diep onder de indruk van je riblapjes. Ook heb ik hem onlangs zonder blikken of blozen gezegd: ‘Wát heb je toch een lekkere goedbevleesde spareribs’.
Nadat mijn man mij met mijn uitlatingen confronteerde, realiseerde ik mij pas de mogelijke bijbetekenis van al wat ik zeg. Hij was namelijk een keer getuige van een kort telefoongesprek tussen Peter en mij en vroeg na afloop met een vreemde uitdrukking op zijn gezicht: Wie was dat? Omdat ik dit soort vragen niet van hem gewend ben, stelde ik de wedervraag: ‘Waarom vraag je dat?’ ‘Nou..’, begon hij, ‘.. je zei daarnet nogal enthousiast: wát heb jij een lekker vlees’.
Toen begon het mij te dagen. Peter Kolster is OKvlees en alle lofuitingen lijken direct op hem terug te slaan. Wij zijn het niet namelijk meer gewend om onze leverancier te kennen. Want  u weet natuurlijk ook wel dat Harry Piekema niet Albert Heijn zelf is, maar gewoon een acteur. OKvlees  is echter ouderwets winkelen nieuwe stijl. Uw slager krijgt weer een gezicht. Maar het is natuurlijk niet het vlees van Peter Kolster zelf. Het vlees is afkomstig van dieren die een goed leven hebben gehad, gescharreld hebben. En nu ik dit schrijf, realiseer ik me dat scharrelen in mijn jonge jaren ook al weer een geheel andere betekenis had.
Toen ik met Peter Kolster langs de boerderijen ging om met eigen ogen te zien of de dieren een goed leven hebben alvorens zij zich OKvlees mogen noemen, gingen wij ook langs een scharrelkippenboer. De kip die deze boer levert had ik al geproefd. Ik was het kippenverblijf nog niet binnen of ik zei al geheel naar eer en geweten: ‘Wat heeft u toch een lekkere kip’. Gelukkig werd dit niet misverstaan en glunderde de boer van oor tot oor.
Kippen die OK scharrelkip worden, lijken allemaal op elkaar, in de grote schuur waarin de kleinste zaten, zagen ze er allemaal een beetje hetzelfde uit. Wit en nog pril, ze moesten én mochten nog een poosje. Zo lang ik stil bleef staan, kwamen ze nieuwsgierig naderbij. Maar zodra ik maar iets door de hurken zakte, stoven ze luid tokkend uiteen. Het woord stresskip begreep ik op dat moment. In de andere stal waren de kippen al groter. Hier stonden de luiken open en moesten de kippen minimaal zes uur per dag naar buiten. En dat buiten dat was een kersenboomgaard, heel idyllisch honderden kippen pikkend in het gras. Ik dacht meteen aan het misschien vreemde maar overheerlijke recept van een vriendin: kip met kersensaus,  en plukte onderwijl zo’n heerlijk vruchtje van de boom.
Deze maand heb ik voor de site van OKvlees een recept met kip bedacht, kip met honing mosterd marinade, écht verrukkelijk. Misschien wel zo lekker dat uw partner, gezinsleden of vrienden u vol lof toejuichen en zullen zeggen: ‘Wát heb jij een lekkere kippenpootjes’.


Smakelijke groet, Joke Boon